Ширкати мо халворо дар бузургтарин намоишгоҳи байналмилалии сайёҳӣ, ки дар Берлин баргузор шуд, муаррифӣ кард.

Дар стенди Тоҷикистон, ки дар он чой ва халвои мо дода мешуд, мо тавонистем таваҷҷӯҳи ҷомеаи ҷаҳонро ба фарҳанг ва анъанаҳои кишвари аҷиби худ ҷалб намоем.

Вазифаи асосӣ ҷалби сайёҳон ва нишон додани Тоҷикистонро ҳамчун макони беназир ва ҷолиб барои сафар буд.  Ҳалвои мо яке аз сабабҳои ифтихори Тоҷикистон ва баҳонаи комил барои боздид аз кишвари мо гардид. Мо мекӯшем, ки зебоӣ ва сарвати фарҳанги шарқиро тавассути мазза ва мураккабии маҳсулоти худ таъкид кунем.

Мо боварӣ дорем, ки ҳалвои “Сардор” на танҳо як хӯроки болаззат, балки рамзи меҳмоннавозӣ ва анъанаҳои замини мо гардид.